Fallegur peysufatadagur

Gestirnir frá Laufásborg vildu að sjálfsögðu vera með!

Það var sannkallað gluggaveður þegar nemendur á öðru ári héldu peysufatadaginn hátíðlegan þann 5. apríl síðastliðinn. Dagurinn var fallegur en kaldur í miðborginni og einkenndist af mikilli gleði og hjartahlýju.

Unga fólkið skemmti sér vel og gladdi vegfarendur víðs vegar um bæinn. Þau dönsuðu og sungu á Ingólfstorgi, í porti Kvennaskólans, fyrir íbúa og starfsfólk á Grund og loks í Þjóðminjasafni Íslands þar sem þau fengu kærkomna hressingu í lok dags.

Það var gaman að sjá hve margir gerðu sér leið í miðborgina til að fylgjast með hópnum. Fjölskyldur og vinir nemenda mættu vel en líka vinir og velunnarar skólans. Einnig fengum við unga gesti frá Laufásborg í heimsókn, nemendur úr Landakotsskóla mættu á Grund og franskur nemendahópur sem er í samstarfi við Kvennaskólann fylgdist með á Ingólfstorgi.

Margrét Helga Hjartardóttir frönskukennari hafði veg og vanda af öllum undirbúningi og dagskrá þessarar dýrmætu hefðar í skólanum. Ásta Soffía Þorgeirsdóttir sá um harmonikkuleik allan daginn og Kolfinna Jóhannesdóttir skólameistari og Ásdís Arnalds aðstoðarskólameistari voru hópnum til halds og trausts í allri dagskrá.

Hér má finna ljósmyndir sem starfsfólk tók yfir daginn og skemmtilegar myndir frá Kim Mortensen íbúa á litlu Grund (þær eru merktar kjammamyndir að hans beiðni). Skemmtileg myndbönd má finna undir highlights á Instagram síðu skólans, @kvennaskolinnreykjavik. Ljósmyndanefnd á vegum nemendafélagsins tók líka upp mikið myndefni sem þau kynna væntanlega síðar.

Peysufatadagurinn – sagan í stuttu máli
Þegar Kvennaskólinn var stofnaður árið 1874 var venjan að nemendur væru í íslenskum búningi í skólanum. Með tímanum breyttist það eins og annað og þegar kom fram um 1920 gengu aðeins sumar stúlknanna í slíkum búningi í skólanum. Vorið 1921 ákváðu nemendur skólans að koma á peysufötum til skólans til hátíðabrigða og gera sér dagamun á eftir. Síðan þá hefur peysufatadagurinn jafnan verið endurtekinn einu sinni á skólaári með vaxandi viðhöfn. Þessi hefð er því orðin rúmlega hundrað ára gömul og þykir ómissandi liður í skólastarfinu.